Siakjamuni Tathagata, znany również jako Budda, pojawił się w Indiach około 2500 lat temu. Po osiągnięciu oświecenia poświęcił swoje życie nauczaniu ścieżki, która wyzwala czujące istoty z cierpienia i udręki, oferując im zbawienie.
Urodzony jako książę z klanu Siakjów, Siakjamuni wychowywał się w luksusie, chroniony przed trudnościami życia. Ostatecznie ożenił się i miał syna, jednak zetknięcie się z nieuniknionymi cierpieniami życia – narodzinami, starzeniem się, chorobą i śmiercią – głęboko go poruszyło. Zdeterminowany, aby znaleźć sposób na przekroczenie tych fundamentalnych cierpień, zrzekł się królewskiego statusu, opuścił rodzinę i wyruszył na duchową wędrówkę jako mnich.
Przez lata praktykował skrajną ascezę, wierząc, że umartwianie ciała jest kluczem do wyzwolenia. Jednak te surowe wyrzeczenia jedynie osłabiły jego ciało i umysł, co skłoniło go do ich porzucenia. Zamiast tego zwrócił się ku głębokiej medytacji i w wieku 30 lat, medytując pod drzewem Bodhi, osiągnął najwyższe oświecenie. Od tego momentu przez następne 50 lat podróżował i nauczał, niestrudzenie prowadząc ludzi ku wyzwoleniu od cierpienia.
Jego nauki zostały później zebrane w sutry, z których każda zawierała mądrość dostosowaną do zdolności, okoliczności i duchowej dojrzałości słuchaczy. Ta metoda, znana jako „zręczne środki” (方便, hōben), pozwalała mu stopniowo prowadzić ludzi ku najwyższej prawdzie. W ostatnich ośmiu latach swojego życia Siakjamuni głosił Sutrę Lotosu (Myōhō Renge Kyō) – najwyższe nauczanie, które przechowywał w swoim sercu od samego początku.
Sutra Lotosu jest wyjątkowa wśród jego nauk, ponieważ nie tylko dostarczała bezpośredniej ścieżki do oświecenia dla ludzi żyjących w czasach Siakjamuniego, ale także zapewniała zbawienie przyszłym pokoleniom. W tej sutrze Budda objawił swoją prawdziwą tożsamość jako Pierwotny Budda – oświecona istota, która osiągnęła Buddhahood w niewyobrażalnie odległej przeszłości i nieustannie działa na rzecz zbawienia wszystkich istot przez całą wieczność. Historyczny Siakjamuni, który pojawił się w Indiach, był jedynie przejawem tego wiecznego Buddy, prowadzącym ludzi zgodnie z ich potrzebami. Choć jego fizyczna postać ostatecznie przeminęła, jego wieczna istota pozostaje obecna, kontynuując prowadzenie czujących istot ku oświeceniu od odległej przeszłości po nieskończoną przyszłość.
Zbliżając się do końca swojego 80-letniego życia, Siakjamuni powierzył przyszłe szerzenie Dharmy Bodhisattwie Jōgyō, najważniejszemu ze swoich uczniów. Aby zapewnić dalsze zbawienie wszystkich istot, powierzył Odaimoku, esencję Sutry Lotosu objawioną w jej ośmiu najwyższych rozdziałach (Honmon Happon), Bodhisattwie Jōgyō. Wśród wszystkich nauk Siakjamuniego Sutra Lotosu stanowi najwyższe objawienie. Jednak w obrębie tego najwyższego nauczania Daimoku Honmon Happon jest samym „Prawem Osiągania Buddhahood”, niosącym moc prowadzenia wszystkich istot do oświecenia w teraźniejszości i przyszłości.
